Cities of translators Minsk Мовы ў гарадской прасторы
by de

Мовы ў гарадской прасторы

Ніна Вэлер дзеліцца сваімі ўражаннямі ад фатаграфій Вольгі Савіч:
Fotos von Volha Savich

Ніна Вэлер дзеліцца сваімі ўражаннямі ад фатаграфій Вольгі Савіч:

Мноства цікавых назіранняў за драбніцамі, якія адлюстроўваюць шматслойнасць, супярэчлівасць, жывую і актуальную натуру горада.

Здымкі цудоўна перадаюць, што Мінск як горад заўжды жыве ў працэсе напластавання і сумяшчэння, толькі са змяшэння розных пластоў і чэрпаючы сваю жыццёвую энергію. І яны вельмі добра паказваюць: акурат людзі, што жывуць у гэтым горадзе, і надаюць яму жыццёвую энергію, пакідаючы свае знакі і мімалётныя сляды, якія, можа, назаўтра ўжо зноў знікнуць — таму што змяняюцца часы, уплывы і моды, змяняюцца лозунгі, што мусяць запалоньваць розум людзей, калі яны тораць сваю дарогу праз горад, ці, наадварот, таму што людзі змяняюцца, а шмат якія лозунгі так і застылі ў часе. Гэтыя фатаграфіі складаюцца для мяне ў калаж з размаітых моў, гістарычных слаёў, часоў і знакаў, што ўступаюць між сабою ў дыялог.

Спачатку я падумала, што для “Мінска — горада перакладчыкаў”, можа, лепш было б узяць “класічныя” гарадскія віды Мінска, выявы, якія пакажуць сумесь архітэктурных стыляў з розных эпох (прычым не толькі, як стэрэатыпна лічаць, з савецкага часу), бо такія, больш звыклыя вобразы горада, мажліва, лепш здолеюць прыцягнуць увагу выпадковых інтэрнэт-мінакоў. Але потым я зразумела, што здымкі Вольгі — гэта не спроба даць абстрактна-нейтральнае ўяўленне пра Мінск, а погляд вачыма чалавека, што шпацыруе па гораду або проста спяшаецца ў сваіх справах і нібы выпадкова заўважае знакі сучаснасці, ці сляды мінулага, ці сігналы магчымай будучыні, задумваецца над імі, або адразу зноў забывае пра іх, або прыгадвае іх пазней і, можа, пачынае ўсталёўваць сувязі паміж тым, між чым сувязяў быццам не мае.

Fotos von Volha Savich

PDF

Volha Savich, Foto: © Dzina Danilovich

Художник, фотограф, графический дизайнер.

Родилась в Минске, 1981год.

Закончила Беларуский государственный университет культуры и искусств в Минске.

Обучалась фотографии в Беларуси и Австрии. В 2007 году принята в Беларуское общественное объединение фотографов.

В своих работах Ольга преобразовывает изображения и идеи в визуальный символ, привлекающий внимание к определенной теме, времени или способу мышления. Основная цель ее проектов — изучение природы восприятия как феномена и того, как оно взаимодействует со способностью человека определять визуальные объекты, а также связывать их с другими чувствами и эмоциями.

Verwandte Artikel
Das Eigene und das Fremde am Scheideweg der Sprachen
oder: Über den Dispositar des Belarussentums in der polnischsprachigen belarussischen Literatur
Nahaufnahmen
Wörterbuch des Krieges