Minsk, so der Lyriker Andrej Chadanowitsch, sei das Fegefeuer für Übersetzer. Denn es stehe »genau zwischen freundlicher Offenheit und angespannter Verschlossenheit [...], zwischen der Toleranz der Multikulturalität und dem Konservatismus der einen Kultur, die ihren Vorrang auf Kosten der anderen anstrebt.« Wie dieses Fegefeuer manchmal dennoch zum Paradies, aber auch zur Hölle werden kann, beschreibt Chadanowitsch in seinem Beitrag und unternimmt dabei den Versuch »eine Minsker Landschaft aus meiner sehr subjektiven Perspektive des Lyrikübersetzers sichtbar zu machen.«

Мінск, сцвярджае лірык Андрэй Хадановіч, гэта чысцец для перакладчыкаў. Бо гэты горад знаходзіцца “якраз пасярэдзіне паміж прыязнай адкрытасцю і напружанай замкнёнасцю, паміж талерантным мультыкультуралізмам і кансерватызмам культуры, якая імкнецца да першынства за кошт другіх”. Як той чысцец можа, тым не менш, часам ператварацца ў рай, а часам — у пекла, Хадановіч апісвае ў сваім эсэ, робячы спробу паказаць “мінскі ландшафт з маёй цалкам суб’ектыўнай перспектывы перакладчыка паэзіі”.